Budynek służył do hodowli koni, bydła i trzody chlewnej. Na poddaszu magazynowano siano i słomę. Budynek szerokofrontowy, o konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej, bez ostatków, posadowiony na luźno ułożonych kamieniach polnych. Ma czterospadowy dach kryty strzechą. Został przeniesiony do Muzeum w 1990 r.