Andrzejkowy wieczór wróżb

Wieczór andrzejkowy to czas zabaw i wróżb. Które są najpopularniejsze? Czego można się z nich dowiedzieć? Jakie przedmioty są potrzebne do przepowiadania przyszłości? Po odpowiedź na te pytania zapraszamy do Podlaskiego Muzeum Kultury Ludowej 29 listopada o godz. 17.00 na „Andrzejkowy wieczór wróżb”. Będzie trochę teorii i mnóstwo praktyki, czyli lanie wosku, ustawianie butów czy liczenie grochu, a do tańca, na harmonii pedałowej, zagra Stanisław Motybel. Cena 10 zł/os. Zapisy: edukacja.folklor@pmkl.pl, 509 336 816. 

 „Na świętego Andrzeja dziewkom z wróżby nadzieja”. Tak było dawniej. Wróżby andrzejkowe miały charakter wyłącznie matrymonialny i przeznaczone były dla panien. Kawalerowie mieli swoje katarzynki. Do wróżb zarówno niezamężne kobiety, jaki kawalerowie podchodzili bardzo poważnie i zajmowali się nimi w samotności.

Z czasem katarzynki odeszły w zapomnienie, a andrzejki przybrały formę spotkania, najpierw panien na wydaniu, później młodzieży obojga płci. Wróżby pozostały. Najpopularniejsza to oczywiście lanie wosku na wodę przez ucho dużego klucza. Wosk po zastygnięciu przybiera kształt, w którym można dojrzeć zdarzenia z przyszłości.

Wróżba, zapewne późniejsza niż lanie wosku, bo można ją przeprowadzić tylko w większej grupie, to ustawianie butów od ściany do progu. Panna, której but pierwszy dotrze do celu ma pierwsza zostać mężatką. 

A jeśli ktoś chce się dowiedzieć na jaką literę będzie się zaczynać imię współmałżonka? Trzeba obrać jabłko tak, by powstała jedna długa obierka i rzucić ją przez lewe ramię. Ułoży się na podłodze w kształt, w którym przy odrobinie dobrej woli można rozpoznać którąś z liter. 

Do dziś nie do końca wiadomo, dlaczego właśnie święty Andrzej i święta Katarzyna patronują tym wszystkim rozrywkom. Jedna z teorii głosi, że ma to związek z przełomem. Noce z 24 na 25 i z 29 na 30 listopada są jednymi z ostatnich przed adwentem. Według wierzeń ludowych, właśnie w tym czasie pojawiają się na świecie duchy, istoty pozaziemskie. W ich obecności wróżby mają większą siłę.

Według niektórych hipotez część zwyczajów towarzyszących andrzejkom wywodzi się z wierzeń celtyckich i starogermańskich, zaś katarzynki większość źródeł łączy z postacią św. Katarzyny, patronki mi.in. cnotliwych kawalerów, którzy marzą o szczęśliwym związku małżeńskim.